Στην Κωνσταντινούπολη, την πόλη του μύθου και της ιστορίας, της δόξας της αλλοτινής, στην Πόλη του ονείρου των εθνικών ελπίδων ταξίδεψε η χορωδία "ΑΡΜΟΝΙΑ" , στις 21 Μαρτίου 2008.
Καλεσμένη από το Ζωγράφειο Λύκειο έδωσε συναυλία στην αίθουσα τελετών Δημητρίου Φραγκόπουλου της Σχολής, στις 23 Μαρτίου 2008 με πλούσιο πρόγραμμα από ελληνικά τραγούδια, διασκευασμένα δημοτικά, θρησκευτικά και τραγούδια των Μ. Θεοδωράκη και Μ. Χατζιδάκη.
Ένα από τα τεμένη των Μουσών, όπως αποκαλούσαν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της ομογένειας κατά τη φωτεινή πορεία της ιστορίας τους στο β΄ μισό του 19ου αιώνα, τις αρχές του 20ου αλλά και τους μετέπειτα χρόνους, είναι και το Ζωγράφειο Λύκειο, που το Σεπτέμβριο του 2008 συμπληρώνονται 115 χρόνια από την ίδρυσή του.
Το κλίμα που δημιουργήθηκε μετά τα σουλτανικά μεταρρυθμιστικά διατάγματα του 1839 (Τανζιμάτ) και του 1856 (Ισλαχάτ), η αύξηση του αριθμού των μαθητών της κοινότητας εξαιτίας της μετοίκησης πολλών ομογενών στην περιοχή της, η ανάγκη να ενισχυθεί με ειδικευμένα στελέχη η αγορά και να καλυφθούν με καταρτισμένο προσωπικό οι ανάγκες των ομογενών εμπόρων, τραπεζιτών και λοιπών επιχειρηματιών του Γαλατά καθώς και η κτιριακή ανεπάρκεια ήταν παράγοντες καθοριστικής σημασίας για την ίδρυση της σχολής.
Ο Ηπειρώτης μεγαλοτραπεζίτης του Γαλατά, Χρηστάκης Ζωγράφος, εγκαταστημένος από χρόνια στο Παρίσι, θα προσφέρει το ηγεμονικό ποσό των δέκα χιλιάδων (10.000) χρυσών λιρών για την ανέγερση του σχολείου με μοναδικό όρο να συντηρείται η Σχολή από την κοινότητα. Η κοινότητα αποδέχεται με ευγνωμοσύνη αυτή τη γενναία δωρεά και "εις αϊδιον ευγνωμοσύνην προς τον κλεινόν μέγα αυτής ευεργέτην" ψήφισε στη γενική των ενοριτών συνέλευση, στις 9 Ιουνίου 1890, η σχολή να φέρει το όνομα "Ζωγράφειον".
Περιπλάνηση στην Κωνσταντινούπολη. Πόλη και Ιστορία αντιμέτωπες. Σε κάθε βήμα, απομεινάρια του ένδοξου Βυζαντίου. Εκκλησιές που γίνανε τζαμιά ή μουσεία, εκκλησιές που μείνανε εκκλησίες, εκκλησιές που αφέθηκαν να ρημάξουν.
Η Αγία Σοφία, επιβλητική, να δεσπόζει πάνω στον πρώτο λόφο της Κωνσταντινούπολης. Ο ναός, που πέρασε πολλές περιπέτειες στο διάβα των αιώνων, αποτυπώνει τη δραματική περιπέτεια του βυζαντινού ελληνισμού και αποτέλεσε την κορυφαία έκφραση της ζωντανής ελπίδας του ελληνικού γένους για την ελευθερία του στα χαλεπά χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Ένας χώρος γεμάτος μαγεία και απορία, που μιμείται το θολωτό σύμπαν, όπως το δημιούργησε ο Θεός και το περιόρισε ο άνθρωπος.
Στα Ταταύλα, στην εκκλησία της Παναγίας της Βαγγελίστρας, βρεθήκαμε και παρακολουθήσαμε το Μέγα Εσπερινό για τη γιορτή του Ευαγγελισμού, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Στον πέμπτο λόφο της Πόλης, στην περιοχή του Φαναρίου, δεσπόζει το Μεγάλο Κόκκινο Σχολείο, ένα από τα σημαντικότερα «προσκυνήματα» του Γένους .Η Περίλαμπρη ιστορία του σκέπασε με το πνευματικό της «χάδι» τα γράμματα και την παιδεία της Ρωμιοσύνης για 550 ολόκληρα χρόνια.
Στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, εκεί όπου το 843, μετά την απόφαση της οικουμενικής συνόδου για την αναστύλωση των εικόνων, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Κυριακή της Ορθοδοξίας, ψάλλαμε με μεγάλη συγκίνηση τον Ακάθιστο Ύμνο ...
Ένα πολύβουο, ετερόκλητο πλήθος σπρώχνεται στους δρόμους. Κάτοικοι, Τούρκοι, Κούρδοι, Ρωμιοί, Εβραίοι, Αρμένιοι και τουρίστες.
Άλλοι ανυποψίαστοι ζητούν τη λάγνα Ανατολή, άλλοι το χαμένο Βυζαντινό μεγαλείο, όπως και εγώ. Άλλοι θηρεύουν την αγοραστική ευφορία και παζαρεύουν ακούραστα με τους εμπόρους στη λαβυρινθώδη αγορά του Καπαλί Ταρσί.
Κωνσταντινούπολη ή Ιστανμπούλ, τόσο οικεία, τόσο τούρκικη, τόσο παγκόσμια.
Ένα τόπος «ασπρόμαυρος» για τον Ορχάν Παμούκ, που «από τα λαμπερά χρώματα του παρελθόντος δε έχει κρατήσει παρά μόνο μια θολή ανάμνηση. Μια πόλη που ζει σε δύο χρόνους- ανάμεσα σε λιθόστρωτα σοκάκια και φαρδιές λεωφόρους, ξύλινα αρχοντικά και τσιμεντένιες πολυκατοικίες, εγγραφές μιας αλλοτινής δόξας και ματαιωμένες ελπίδες».
Μια πόλη που δεν ανήκει σε κανέναν. Μονάχα στα τραγούδια και τους θρύλους, στα παραμύθια και τις αναμνήσεις των λαών που την κατοίκησαν, την αγάπησαν παράφορα, με πάθος, την ονειρεύτηκαν.
Την κέρδισαν και την έχασαν.
(Επιμέλεια: Κική Σακκά)
Με τιμή,
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Χορωδίας Πρέβεζας "Αρμονία" |
